Έχει γίνει πλέον φανερό και στον τελευταίο συμπολίτη μας ότι η σημερινή Δημοτική Αρχή τη μόνη ικανότητα που διαθέτει, είναι να δημιουργεί προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Καταφέρνει να περιπλέκει και να οδηγεί σε αδιέξοδο ακόμη και τα πιο απλά πράγματα. Κλασσικό παράδειγμα η αποχέτευση.
Αντίστοιχα, με την αποχέτευση, εξελίσσεται και το θέμα του αναψυκτηρίου στην πλατεία Αριστοτέλους. Έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από τη δημοπράτησή του και ακόμη δεν έχει λειτουργήσει. Ούτε μια απλούστατη διαδικασία εκμίσθωσης δεν μπορεί να ολοκληρωθεί!
Η εξέλιξη αυτή δεν είναι τυχαία. Οφείλεται αποκλειστικά και μόνο σε ενέργειες και παραλείψεις της Δημοτικής Αρχής. Ας δούμε λίγο πώς έχει το θέμα:
Στις 4-9-2007 γίνεται η δημοπρασία για την εκμίσθωση του αναψυκτηρίου. Ο χώρος του αναψυκτηρίου περιλαμβάνει μία αίθουσα 109 τ.μ., μια κλειστή βεράντα 114 τ.μ. και περιβάλλοντα χώρο 1082 τ.μ. Στις 6-3-2008 υπογράφεται μεταξύ του Δήμου Θρακομακεδόνων και του πλειοδότη- μισθωτή το συμφωνητικό μίσθωσης.
Ο μισθωτής από τη δημοπρασία και τη σύμβαση έχει υποχρέωση να προβεί στην ανακαίνιση του κτιρίου και στη διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου.
Με το πέρας των εργασιών ανακαίνισης, εμφανίζονται οι υπερβάσεις. Το κτίριο έχει κλείσει στα εξωτερικά όρια της στεγασμένης βεράντας. Έχει διαμορφωθεί ένας ενιαίος χώρος που καταλαμβάνει τόσο τον (πριν) στεγασμένο χώρο, όσο και την (πριν) στεγασμένη βεράντα, ενώ επιπλέον έχουν προστεθεί κάποιοι βοηθητικοί χώροι.
Το κτίριο όπως διαμορφώθηκε, είναι έξω από τα όρια της προϋπάρχουσας άδειας του 1997. Πολεοδομικά είναι παράνομο. Αυτό το γνωρίζει τόσο η Δημοτική Αρχή όσο και ο μισθωτής. Το κτίριο δεν έγινε από μόνο του…Γι’ αυτό ο Δήμαρχος φέρνει το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο, σε μια προσπάθεια να απεκδυθεί τις δικές του ευθύνες και να πετύχει τη νομιμοποίησή του.
Διαφωνούμε έντονα με την τακτική του Δημάρχου, ο οποίος όταν τα πράγματα φθάνουν σε αδιέξοδο προσπαθεί να εκβιάσει απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Ή εγκρίνετε αυτό….ή θα είστε υπεύθυνοι για την καθυστέρηση ή για τη ματαίωση του έργου… Συνήθης τακτική (βλ. αποχέτευση). Τελικά , μέσα από έντονες διαφωνίες και επιφυλάξεις όλων σχεδόν των Δημοτικών Συμβούλων, λαμβάνεται κατά πλειοψηφία μια περίεργη απόφαση, η οποία όμως είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο να λύσει το θέμα. Προσπαθεί να εντάξει την τελική διαμόρφωση του κτιρίου μέσα στα πλαίσια της άδειας που είχε εκδώσει η Πολεοδομία για την ανακαίνιση , δηλαδή ότι πρόκειται για εργασίες μικρής κλίμακας που αφορούν το εσωτερικό του κτιρίου!!
Η απόφαση αυτή, όπως ήταν φανερό από την αρχή ότι θα γινόταν, δεν εγκρίνεται από τον Περιφερειάρχη, ο οποίος αυτεπάγγελτα κάνει έλεγχο νομιμότητας των αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου.
Μετά από την εξέλιξη αυτή, ο Δήμαρχος φέρνει το θέμα πάλι στο Δημοτικό Συμβούλιο, ζητώντας πλέον την νομιμοποίηση του κτίσματος, στα όρια του εξωτερικού του περιγράμματος.
Ο Δήμαρχος φέρνει και πάλι το Δημοτικό Συμβούλιο προ τετελεσμένων γεγονότων. Εδώ που έχει φθάσει το θέμα, ή θα νομιμοποιήσουμε το κτίσμα ή αυτό θα πρέπει να κατεδαφιστεί ως παράνομο.
Θα μπορούσαμε, εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση αντιπολιτευτικά, να πούμε «Δήμαρχε, εσύ δημιούργησες το πρόβλημα, βρες και τη λύση. Δεν μας ενδιαφέρει τι θα κάνεις». Δεν σκεφτόμαστε όμως έτσι. ‘Εχουμε τονίσει και άλλοτε ότι δεν θέλουμε να επενδύσουμε πολιτικά πάνω στις αποτυχίες του σημερινού Δημάρχου, στις πλάτες όμως των Δημοτών. Μας ενδιαφέρει η παραγωγή έργου, σε όφελος των δημοτών. Γι’ αυτό και παρά τις έντονες διαφωνίες μας για τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν, προσωπικά τάχθηκα υπέρ της νομιμοποίησης του κτιρίου.
Νομίζω, όλοι το αντιλαμβάνονται, για το γεγονός ότι έχουμε σήμερα ένα δημοτικό κτίριο πολεοδομικά παράνομο, ευθύνεται αποκλειστικά η Δημοτική Αρχή. Έχουμε όμως ένα δεδομένο. Το κτίριο έγινε. Έγινε και αποτελεί πλέον περιουσία του Δήμου. Πρέπει αυτό να κατεδαφιστεί; Θα είναι προς βλάβην των συμφερόντων του Δήμου. Και προς βλάβη των συμφερόντων των κατοίκων που θέλουν επιτέλους το αναψυκτήριο να λειτουργήσει. Από την άλλη, με τη νομιμοποίηση του κτιρίου δεν βλάπτεται το περιβάλλον, ούτε άλλο αγαθό του Δήμου και των δημοτών. Γιατί το περίγραμμα του κτιρίου είναι το ίδιο με αυτό που προϋπήρχε. Η διαφορά είναι ότι έκλεισε η στεγασμένη βεράντα και έγινε αίθουσα.
Από τη νομιμοποίηση του κτιρίου πρέπει όμως να διαχωρίσουμε το θέμα της μίσθωσης. Εκεί υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Άλλο πράγμα δημοπρατήθηκε και άλλο τελικά προέκυψε. Άλλη η μισθωτική αξία της μικρής αίθουσας με στεγασμένη βεράντα και άλλη η αξία μιας ενιαίας μεγάλης αίθουσας. Και εδώ βεβαίως μπαίνουν και τα πολλά ερωτηματικά, για το πώς και το γιατί φτάσαμε μέχρι εδώ… Αλλά αυτό δεν κρίνεται αυτή τη στιγμή. Θα κριθεί μετά τη νομιμοποίηση του κτιρίου, εάν και όποτε γίνει…
Καταλήγοντας το παρόν σημείωμα, να σημειώσω ότι το πρόβλημα που δημιουργήθηκε με το αναψυκτήριο, μας απασχόλησε πολύ ως δημοτική παράταξη. Στα προηγούμενα Δημοτικά Συμβούλια που συζητήθηκε το θέμα, αφού επισημαίναμε την αναγκαιότητα της λειτουργίας του αναψυκτηρίου και αναδεικνύαμε τις εγκληματικές ευθύνες της Δημοτικής Αρχής που οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο, απείχαμε από την ψηφοφορία. Γιατί οι προτάσεις που κατατίθενταν από την πλειοψηφία για την λύση του προβλήματος δεν φαίνονταν να οδηγούν πουθενά (Η εκτίμησή μας αυτή δικαιώθηκε αφού ούτε ο Περιφερειάρχης δεν ενέκρινε εκείνη την απόφαση). Ταυτόχρονα όμως δηλώναμε ότι σε καμιά περίπτωση εμείς δεν πρόκειται να αντιταχθούμε σε όποια προσπάθεια νόμιμης επίλυσης του προβλήματος.
Στο Δημοτικό Συμβούλιο της 30ης Ιανουαρίου που συζητήθηκε για τέταρτη φορά το θέμα, έκανα ένα βήμα ακόμη παραπέρα. Για λόγους περισσότερο συμβολικούς, αφού η απόφαση ήταν δεδομένη, για να τονιστεί το γεγονός ότι εμείς θέλουμε και προσπαθούμε να βρεθεί λύση σε ένα πρόβλημα – έστω και αν άλλοι το δημιούργησαν- προτίμησα τη θετική ψήφο, ψηφίζοντας υπέρ της νομιμοποίησης του εξωτερικού περιγράμματος του κτιρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου